V: Manusia’s Spike
M: Delfs Lindi v.d. Zwarte Bellen Hoeve
De dekking
Op 14 mei signaleerde ik de loopsheid van Lindi, die we dit keer weer willen benutten voor een nestje. Opnieuw volgden het uitstrijkje en de progesterontesten, waarna we al na twee keer keer prikken “groen licht” kregen om te gaan dekken. Op dag 13 en 14 van haar loopsheid is Lindi door Spike gedekt, dat was op 26 en 27 mei. Nu is het weer afwachten op de eerste tekenen die kunnen duiden op een mogelijk nestje.
Uitgaande van de eerste dekking verwachten we de pups omstreeks 28 juli.
De nestnaam
Voor de nestnaam van dit nest ga ik weer terug naar Baronesse van Hardenbroek van Ammerstol (1901 – 1986). Zij is een groot voorvechter geweest van de herontdekking van de Nederlandse rassen. In 1939 is zij vanuit Nuenen gestart met een zoektocht naar Kooikerhondjes, waardoor zij in bezit is gekomen van Tommie, waarmee zij in 1942 een eerste nestje fokte. In het Jubileumboek 1967 – 1992 van de Vereniging Het Nederlandse Kooikerhondje las ik dat zij door haar vrienden en bekenden Miezum genoemd werd, dat lijkt me voor dit nest een mooie nestnaam.
De echo
Eigenlijk merkte ik bij Lindi ongeveer dezelfde veranderingen in haar doen en laten op als bij haar vorige nest. Ze is wat “mutsiger” en kroeleriger; ze gaat bij wijze van spreke al op haar rug liggen als je naar haar kijkt, ze drinkt meer, ze plast meer en vaker en ze heeft honger…
Op dag 31 gerekend vanaf de eerste dekking heb ik een echo laten maken en werden mijn vermoedens gelukkig bevestigd. Op het scherm verschenen al gauw enkele met een embryo gevulde vruchtzakjes. Over een kleine vijf weken hopen we het tweede nestje van Lindi te kunnen verwelkomen.
De dracht
Even een tussenstand voor diegene die benieuwd zijn hoe Lindi het maakt. Heel goed dus, ze is inmiddels 6 weken drachtig en haar buikje groeit gestaag. Ze houdt zich voor haar doen lekker rustig en ze vind twee dingen heel leuk; eten en kroelen.
De laatste twee weken van de dracht van Lindi zijn alweer in gegaan en eigenlijk gaat het gewoon goed. De wandelingen zijn wandelingetjes geworden, en net als bij haar vorige dracht, ligt ze het liefst op haar rug met haar buik in de lucht.
Nog een weekje. Alles is hier nog rustig, we wachten geduldig op wat komen gaat…
